شنبلیله گیاهی است که با نام علمی Trigonella foenum-graecum شناخته میشود. اندازهی این گیاه به حدود ۶۰ تا ۹۰ سانتیمتر میرسد. برگهای سبز و کوچکی دارد و گلهای سفید آن دارای غلافی است که تخمهای کوچک و قهوهای گیاه در آن قرار دارند. این گیاه بومی خاورمیانه است و به صورت گسترده در شبهقاره هند کاشت میشود. برخی معتقدند که مصریان باستان نخستین انسانهایی بودهاند که مزایای این گیاه را کشف کردهاند. در بسیاری از مقبرهها و آرامگاههای فراعنهی مصر میتوان ردپایی از شنبلیله پیدا کرد. هرچند این گیاه در اکثر نقاط دنیا کشت میشود، اما خاستگاه اصلی آن هند است. البته در طب سنتی چین نیز از شنبلیله برای درمان ناراحتی های پوستی و بسیاری از بیماریهای دیگر استفاده میشود.
در سالهای اخیر شنبلیله تبدیل به یک ادویهی خانگی نیز شده است که کمتر کسی از اثرات فوقالعادهی آن آگاه است. هرچند امروزه ممکن است در ساخت برخی از محصولات آرایشی و بهداشتی مانند صابون و شامپو نیز استفاده بشود. از پودر شنبلیله و تخم آن در غذاهای هندی و کشورهای آسیایی به عنوان طعمدهندهای فوقالعاده استفاده میشود.
بهطور خلاصه میتوان گفت: شنبلیله گیاه مفیدی است که جنبههای کاربرد آن نیز بسیار گسترده است.
اگرچه شنبلیله در حجم و مقدار زیاد استفاده نمیشود، اما بهتر است بدانید که یک قاشق غذاخوری تخم شنبلیله ۳۵ کالری انرژی دارد و شامل مواد مغذی زیر است:
شنبلیله حاوی مس، آنتی اکسیدان، کولین، تریگونلین، یاموجنین، سارسا ساپوجنین، و دیوسگنین است، وجود همین مواد شیمیایی باعث شده است که شنبلیله یک گیاه پرخاصیت دارویی باشد. مطالعات نشان میدهد که شنبلیله حاوی ساپونین، جینسینگ و فیبر است که میتواند در درمان بسیاری از بیماریها مؤثر باشد.
بهطور خلاصه میتوان گفت: تخم شنبلیله خواص زیادی دارد و شامل مواد مغذی مفید مانند فیبر و مواد معدنی لازم برای بدن، مانند آهن و منیزیم است.
از خواص بیشمار شنبلیله میتوان به رفع کم خونی، درمان بیمزگی دهان، پایین آوردن تب، رفع شوره سر، درمان اختلالات گوارشی، سوءهاضمه، بیماری های تنفسی، درمان زخم دهان، گلودرد، دیابت، درمان التهاب، درمان زخم و درمان بی خوابی اشاره کرد. شنبلیله در افزایش شیرمادر و بهبود عملکرد سیستم گوارش، سلامت مو، کاهش کلسترول خون و حفظ سلامت قلب نیز مؤثر است. همچنین مصرف شنبلیله باعث تقویت سیستم ایمنی بدن، جلوگیری از آنفولانزا و ابتلا به انواع عفونتها میشود.
همانطور که پیش از این نیز گفته شد، شنبلیله خواص دارویی زیادی دارد که به بخشی از آن اشاره شد. در ادامهی این مقاله سعی میکنیم چند مورد از خواص دارویی این گیاه را به تفصیل شرح دهیم:
افزایش شیر مادر یکی از خواص شنبلیله است. شیر مادر غذای اصلی نوزادان تازهمتولدشده است. شیر مادر منبع غذایی کامل و مغذیای برای رشد نوزادان است. اگرچه گاهی ممکن است مادر شیر کافی برای تغذیه نوزاد نداشته باشد، در این جور مواقع معمولا پزشکان داروهای مختلفی برای افزایش شیر مادر تجویز میکنند، ولی تحقیقات نشان میدهد که میتوان بهجای استفاده از داروهای شیمیایی از شنبلیله به عنوان یک داروهای جایگزین و سالم استفاده کرد.
مطالعات انجامشده بر روی ۷۷ مادر شیرده نشان میدهد که مصرف چای شنبلیله در یک بازهی ۱۴ روزه، میزان شیر مادران را افزایش میدهد و به نوزادان کمک میکند تا بهتر وزن بگیرند.
در مطالعهای دیگر، ۶۶ مادر به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول چای شنبلیله مصرف کردند، به گروه دوم دارونما دادند که فقط طعم و مزهی شنبلیله میداد و گروه سوم هیچ دارویی دریافت نکردند. این تحقیق ثابت کرد، شیر مادرانی که شنبلیله مصرف کردند، بهطور چشمگیری افزایش یافت.
درواقع، حجم شیر مادرانی که دارونما استفاده میکردند، حدود ۳۴ میلیلیتر افزایش یافت؛ این در حالی است که شیر مادرانی که از خود گیاه شنبلیله استفاده کرده بودند، حدود ۷۳ میلیلیتر افزایش را نشان داد. در این مطالعات از چای شنبلیله بهجای مکمل استفاده شد؛ مکملها تأثیر تقریبا مشابهی بر میزان تولید شیر مادران داشتند. البته علیرغم پژوهشها و تحقیقات انجام شده در این زمینه هنوز ابهامات زیادی وجود دارد.
پزشکان سنتی آیورودای هند شنبلیله را برای مادران پرستار تجویز میکردند. امروزه دلیل این کار را وجود دیوسگنین در شنبلیله میدانند. مصرف کپسولهای حاوی شنبلیله موجب افزایش تولید شیر در مادران شیرده میشود. با توجه به اینکه شنبلیله حاوی ویتامین و منیزیم است، همین مواد مغذی موجب افزایش کیفیت شیر و حفظ سلامت نوزاد میشود. هر کپسول تقریبا حاوی ۶۰۰ میلیگرم شنبلیله است که مصرف دو الی ۳ عدد آن در طول روز پیشنهاد میشود.
نکته: قبل از مصرف کپسول شنبلیله یا تخم آن بهتر است ابتدا با دکتر خود مشورت کنید.
شنبلیله مادهای بسیار قوی است که روند قاعدگی را تسهیل و دردهای آن را کاهش میدهد. همچنین مصرف شنبلیله موجب تنظیم قاعدگی، از بین بردن لکهبینی و نیز از بین بردن دردهای قاعدگی میشود.
شنبلیله حاوی مادهی شیمیایی دیوسگنین (diosgenin) و ایزوفلاونهای استروژنیک (estrogenic isoflavones) است که مشابه هورمون استروژن در زنان است. فقدان استروژن باعث بروز نشانه های یائسگی در زنان میشود. بنابراین، مصرف شنبلیله موجب کاهش علائم یائسگی مانند تغییر خلقوخو، افسردگی، گرفتگی عضلات و اشتهای کاذب میشود. درواقع هورمون استروژن بر هورمونهای دیگر بدن نیز تأثیر میگذارد و حفظ روند ترشح آن باعث حفظ سلامت بدن نیز میشود.
مطالعات نشان میدهد مصرف شنبلیله به کاهش سطح کلسترول خون، بهویژه کلسترول بد (LDL) کمک میکند و درنتیجه خطر ابتلا به تصلب شرایین، حملات قلبی و سکته قلبی کاهش مییابد. شنبلیله سرشار از فیبر است که کلسترول موجود در سلولهای خونی و شریانها را تصفیه میکند. با کاهش انباشت کلسترول در شریانهای خونی، خطر لختهشدن خون نیز بهشدت کاهش مییابد.
تخم شنبلیله حاوی ۲۵ درصد گالاکتومانان (galactomannan) است. گالاکتومانان نوعی فیبر محلول است که باعث کاهش ریسک ابتلا به بیماری های قلبی میشود.
بررسی و تجزیه و تحلیل اکثر تحقیقات انجامشده، نشاندهندهی تأثیر چشمگیر مصرف شنبلیله بر بهبود متابولیسم بدن و کنترل دیابت است.
بهنظر میرسد، شنبلیله بر دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲ تأثیر مثبتی دارد و موجب بهبود سطح کربوهیدرات خون میشود.
در کاری پژوهشی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ خواسته شد تا بهمدت ۱۰ روز، بههمراه وعدهی غذایی ناهار و شام در حدود ۵۰ گرم شنبلیله مصرف کنند. نتیجهی کار بسیار جالب بود. در ۵۴ درصد از شرکتکنندگان باعث کاهش میزان قند خون موجود در ادرار و همچنین کاهش کلسترول LDL شده است. در تحقیق دیگری نیز از افراد سالم که مبتلا به دیابت نبودند خواسته شد شنبلیله بخورند که نتایج پژوهش نشان داد که میزان قند خون این افراد چهار ساعت بعد از مصرف در حدود ۱۳/۴ درصد کاهش یافته است. درواقع باید گفت مصرف شنبلیله موجب بهبود عملکرد انسولین میشود. بهعبارت دیگر بخشی از خواص و فواید استفاده از پودر یا تخم شنبلیله مربوط به فیبر موجود در این گیاه است.
شنبلیله سرشار از فیبر است و به همین دلیل دارویی گیاهی در درمان یبوست، درمان اسهال و سوءِهاضمه و ناراحتیهای گوارشی است.
در طب سنتی چین از شنبلیله برای درمان بیماران مبتلا به مشکلات کلیوی استفاده میشود.
شنبلیله خواص ضدسرطانی دارد. این گیاه شگفتانگیز حاوی استروئید است که ارتباط مستقیمی با میزان ابتلا به سرطان روده بزرگ دارد. بهعلاوه، پلیساکاریدهایی مانند ساپونین (saponins)، همیسلولز (hemicellulose)، لیزاب (mucilage)، تانن (tannin)، پکتین (pectin) سطح کلسترول خون را کاهش میدهند و مانع جذب نمک صفرا در رودهی بزرگ میشوند و با محافظت از غشای مخاطی رودهی بزرگ، باعث پیشگیری از بروز سرطان و دیگر مشکلات گوارشی میشوند.
محلول فیبر که در شنبلیله وجود دارد موجب کاهش اشتها و ایجاد حس سیری در فرد میشود.
یکی دیگر از خواص شنبلیله درمان گلودرد است. شنبلیله خیسشده حالت لزجی دارد که در کاهش سرفه و گلودرد بسیار مفید است.
تخم شنبلیله حاوی مادهای لزجی و لعابدار است که لیزاب (mucilage) نام دارد. لیزابها در تماس با آب، کموبیش حل میشوند و مادهای لزج، مانند ژلاتین تولید میکنند. تولید این مادهی ژلاتینی موجب کاهش تحریکپذیری میشود.
یکی از دلایلی که موجب میشود مردان نیز از شنبلیله استفاده کنند، تأثیر چشمگیر آن بر افزایش تولید هورمون تستوسترون است.
برخی از مطالعات نشاندهندهی افزایش سطح هورمون تستوسترون و میل جنسی در مردانی است که شنبلیله مصرف میکنند.
در یکی از پژوهشهای انجامشده، از ۳۰ نفر از مردان شرکتکننده خواسته شد به مدت ۸ هفته، روزانه در حدود ۵۰۰ میلیگرم شنبلیله مصرف کنند. از این مردان خواسته شد چهار جلسه در هفته را به انجام فعالیتهای ورزشی بپردازند و به نیمی از افراد مکمل شنبلیله نیز داده شد. بررسیها نشان داد سطح هورمون تستوسترون در گروهی که مکمل شنبلیله مصرف میکردند، در مقایسه با گروه دیگر افزایش یافته است. همچنین میزان چربی آنها نیز حدود ۲ درصد کاهش یافت.
تحقیقات دیگری نیز بر روی میل جنسی مردان انجام شد. در این پژوهش از شرکتکنندگان خواسته شد، به مدت ۶ هفته حدود ۶۰۰ میلیگرم شنبلیله مصرف کنند. در پایان دوره مشخص شد، میل جنسی مردانی که شنبلیله مصرف کردهاند، بهشدت افزایش یافته است.
حرفآخر: اگرچه تحقیقات بیشتری درمورد تأثیرات شنبلیله بر سلامت مردان لازم است، اما مطالعات اولیه حاکی از افزایش سطح ترشح هورمون تستوسترون و افزایش میل جنسی در مردانی است که شنبلیله مصرف میکنند.
شنبلیله گیاهی بسیار مفید و پرخاصیت است که میتواند جایگزین بسیاری از داروهای شیمیایی باشد. اگرچه، برخی از فواید آن هنوز بهصورت علمی اثبات نشده است و ابهامات زیادی در این زمینه وجود دارد.
تحقیقات اولیه نشان میدهد، مصرف شنبلیله میتواند در درمان برخی از بیماریها مفید باشد:
همچنین، براساس برخی ادعاهای تأییدنشده در طب سنتی، مصرف شنبلیله در کاهش عوارض بیماری زخم کولیت و برخی بیماری های پوستی مؤثر است.
حرفآخر: اگرچه، تحقیقات بیشتری در زمینهی تأثیرات مصرف شنبلیله بر سلامت انسان لازم است، بررسیهای اولیه نشان میدهد که این گیاه خواص بیشماری دارد که میتواند بهعنوان داروهای مکمل در درمان برخی بیماریها استفاده شود.
میتوان شنبلیله را به شکلها و اندازههای مختلف مصرف کرد و هیچ دستور مشخصی در این زمینه وجود ندارد.
میزان مصرف آن نیز کاملا بستگی به خود شما دارد.
بیشتر تحقیقات انجامشده در زمینهی تأثیر شنبلیله بر میزان ترشح هورمون تستوسترون تأکید بر مصرف حدود ۵۰۰ میلیگرم شنبلیله در روز دارد، ایندرحالی است که در برخی آزمایشها مصرف ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ میلیگرم در روز نیز برای درمان بعضی بیماریها بلامانع است.
اگر از تخم شنبلیله استفاده میکنید، مصرف ۲ الی ۵ گرم در روز کافی بهنظر میرسد، هرچند هنوز ابهاماتی زیادی در زمینهی میزان مصرف شنبلیله وجود دارد که نیازمند بررسیها و آزمایشات بیشتر است.
اگر تابهحال از شنبلیله استفاده نکردهاید، بهتر است از مقدار کم شروع کنید. مثلا میتوانید از روزی ۵۰۰ میلیگرم در روز شروع کنید و بعد از دو الی سه هفته میزان مصرف را تا ۱۰۰۰ میلیگرم افزایش دهید.
فرقی نمیکند شنبلیله را قبل یا بعد از غذا مصرف کنید، اما با توجه به تأثیر شنبلیله بر روی کنترل قندخون بهتر است همراه با وعدهی غذایی مصرف شود که حاوی کربوهیدرات بیشتری است.
حرفآخر: مقدار مصرف شنبلیله در روز کاملا بستگی به هدف و انگیزهی شما از خوردن این گیاه پرخاصیت دارد. اگر قصد خوردن قرص شنبلیله را دارید، پیشنهاد میشود بیشتر از روزی ۵۰۰ الی ۱۰۰۰ میلیگرم مصرف نکنید.
مطالعات انجامشده بر روی حیوانات نشان میدهد که مصرف شنبلیله هیچ عارضهی خاصی ندارد و بهنظر میرسد برای همهی افراد مفید است. در این آزمایشها به حیوانات نزدیک ۵۰ بار از دوز پیشنهادی داده شده و خوشبختانه هیچ اثر منفی مشاهده نگردید.
بررسیهای انجامشده بر روی انسان نیز نشان میدهد مصرف شنبلیله در دوز پیشنهادی هیچ ضرری برای سلامت فرد ندارد. اگرچه، در برخی از افراد، مصرف آن موجب اسهال و سوءِهاضمه شده است که البته این مسئله تقریبا ممکن است درمورد تمام مکملها اتفاق بیفتد.
با توجه به گزارشهای منتشرشده مبنی بر تأثیر شنبلیله بر کاهش اشتها میتوان از این گیاه برای کاهش وزن و بهبود ناهنجاریهای تغذیهای استفاده کرد.
بهعلاوه، برخی افراد معتقدند که مصرف شنبلیله باعث میشود که بدنشان بو و عطر خاصی بگیرد که البته هنوز این مسئله اثبات نشده است.
همانطور که پیش از این گفته شد، مصرف شنبلیله موجب کاهش قندخون میشود، بنابراین اگر دیابت دارید و دارو مصرف میکنید، بهتر است در مصرف آن کمی احتیاط کنید.
پیشنهاد ما این است که همیشه قبل از مصرف هر نوع دارو و مکمل گیاهی با پزشک خود مشورت کنید و مطمئن شوید که مصرف این گیاه و مکملهای گیاهی با داروهایی دیگر شما تداخل ندارد.
حرفآخر: اگرچه مصرف شنبلیله در برخی از افراد ممکن است موجب سوءهاضمه و اسهال شود، اما میتوان گفت که اگر در مصرف زیادهروی نکنید، تقریبا هیچ ضرر خاصی برای سلامتی ندارد.
روشهای استفاده از شنبلیله بسیار متفاوت است:
شنبلیله گیاهی بسیار مقوی و پرخاصیت است، اما نباید در مصرف آن زیادهروی کرد. برخی افراد ممکن است به این گیاه حساسیت داشته باشند که در این صورت مصرف آن ممکن است موجب بروز ناراحتیهای گوارشی خفیف، اسهال و سوءِهاضمه در این افراد شود. همچنین با توجه به تأثیری که شنبلیله بر سیستم تولیدمثل زنان و هورمونهای زنانگی دارد، مصرف آن در دوران بارداری ممکن است موجب سقط جنین شود.
اگر به هر دلیلی شنبلیله مصرف میکنید، بهتر است حتما در مورد محدودیتها و روشهای مصرف اطلاعات کافی بهدست بیاورید. برای مثال، مصرف ۵۵۰۰ میلیگرم شنبلیله در روز برای افزایش شیر در مادرانی که کودک شیرخوار دارند، مشکلی ندارد؛ البته بهتر است این میزان را در دو یا سه وعده مصرف کنید، ولی اگر شنبلیله را فقط برای خاصیت و افزایش سلامت بدن مصرف میکنید، بهتر است مقدار کمتری مصرف کنید و دچار افراط نشوید.
منبع:
خواص ، فواید و مزایای مصرف پیازچه
اما علاوه بر این که این گیاه بسیار خوش مزه و خوش طعم است، دارای فواید تغذیه ای زیادی نیز می باشد.قابلیت استفاده ی خام به عنوان سبزی یا یکی از اجزای سالاد را دارد که بیشتر در آمریکای شمالی می باشد، اما در آسیای شرقی بیشتر به صورت پخته یا سرخ شده مصرف می گردد ، اما این سبزی پرطرفدار در میان علاقه مندان به خصوص به سبزی خوردن چه خواصی دارد؟
مقادیر بالای آلیسین، ویتامین C، ویتامین E و ویتامین A موجود در پیازچه از پیری زودرس پوست جلوگیری کرده و با کاهش چین و چروک، باعث جوان سازی پوست صورت می شود.
آلیسین و ویتامین C موجود در پیازچه به طور طبیعی باعث روشن تر و سفید تر شدن رنگ پوست می شوند.
خواص ضد میکروبی، ضد باکتری و ضد التهابی پیازچه، به درمان آکنه و جوش صورت کمک می کند.
ترکیبات گوگرد موجود در پیازچه و همچنیی خواص ضد میکروبی قوی که دارد به بهبود سریع تر زخم کمک کرده و احتمال عفونت را کاهش می دهد.
مقادیر بالای ترکیبات گوگردی موجود در پیازچه با افزایش تولید کلاژن باعث تقویت و افزایش رشد مو می شود.
پیازچه دارای خواص ضد میکروبی قوی است که به درمان شوره سر کمک می کند.
گوگرد موجود در پیازچه برای درمان شپش سر مفید می باشد.
پیازچه به دلیل مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها و ویتامین C که دارد، باعث تقویت سیستم ایمنی بدن نوزادان و کودکان شده و خطر ابتلا به سرماخوردگی، آنفلونزا و بیماری های عفونی را کاهش می دهد.
کلسیم، ویتامین C و ویتامین A موجود در پیازچه، به بهبود رشد نوزادان و کودکان کمک می کند.
گفته می شود که اگر در هنگام دندان در آورد نوزاد، پیازچه را بر روی لثه ها بمالید، زودتر دندان در آورده و درد ناشی از آن هم کمتر می شود.
می توانید پیازچه را از سن 9 ماهگی با مشورت پزشک به رژیم غذایی نوزاد خود اضافه کنید.
پیازچه در طب سنتی برای درمان ادم و تورم پا ها به ویژه در دوران بارداری استفاده می شود. پیازچه به دلیل مقادیر بالای گوگرد و کورستین دارای خواص ضد التهابی بوده و به دفع آب اضافی بدن و کاهش ورم پاها کمک می کند.
مقادیر بالای اسید فولیک موجود در پیازچه خطر ابتلا به نقص لوله عصبی در جنین را کاهش می دهد.
ویتامین B3 موجود در پیازچه به بهبود رشد جنین در دوران بارداری کمک می کند.
مقادیر بالای ویتامین C و آنتی اکسیدان های موجود در پیازچه به تقویت سیستم ایمنی بدن زنان باردار کمک می کند.
فیبر موجود در پیازچه به بهبود حرکات روده کمک کرده و از ابتلا به یبوست در دوران بارداری پیشگیری می کند.
زنان در دوران شیردهی بهتر است از مصرف پیازچه اجتناب کنند، چون ممکن است باعث ایجاد نفخ در نوزاد آن ها شود.
برخی تحقیقات نشان داده اند که پیازچه به دلیل مقادیر بالای ویتامین C موجود در آن می تواند، سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده و خطر ابتلا به سرماخوردگی، آنفلونزا و بیماری های عفونی را کاهش دهد.
علاوه بر این پیازچه به دلیل خواص ضد باکتری و ضد ویروسی که دارد، خطر ابتلا به بیماری های تنفسی مانند برونشیت و ذات الریه را کاهش می دهد.
مقادیر بالای فیبر و ویتامین C موجود در پیازچه، هضم را بهبود می بخشد، به دلیل خواص ضد باکتری که دارد، خطر ابتلا به زخم معده را کاهش می دهد و به سلامت دستگاه گوارش کمک می کند.
مقادیر بالای فیبر موجود در پیازچه با افزایش حرکات روده به درمان یبوست و اسهال کمک می کند. همچنین پیازچه دارای خواص ضد میکروبی قوی است و خطر ابتلا به اسهال ناشی از عفونت را کاهش می دهد.
پیازچه یکی از سبزیجات کم کالری است و به دلیل مقادیر بالای فیبر که دارد با کاهش اشتها از پرخوری جلوگیری کرده و به لاغری و کاهش وزن کمک می کند. علاوه بر این فیبر موجود در پیازچه با پاک سازی روده ها به کاهش چربی شکم کمک می کند.
برخی مطالعات نشان داده اند که پیازچه همچنین ممکن است بیان ژن های خاصی را که در چاقی دخیل هستند، تغییر دهد.
یک مطالعه ی در سال 2011 در کره نشان داد، افرادی که به مدت 6 هفته از پیازچه در رژیم غذایی خود استفاده کرده اند، سلول های چربی در آن ها کاهش یافته و سطح پروتئین خاصی که در تجزیه چربی کمک می کند، افزایش یافته بود.
مقادیر بالای ترکیبات گوگردی و آنتی اکسیدان های موجود در پیازچه، باعث کاهش رادیکال های آزاد در بدن شده، خطر رسوب چربی در کبد را کاهش می دهد و از ابتلا به کبد چرب پیشگیری می کند.
بسیاری از متخصصان معتقدند که مقادیر بالای ترکیبات گوگرد موجود در پیازچه، باعث افزایش سطح انسولین و کاهش قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می شود.
علاوه بر این تحقیقات نشان داده که اضافه کردن پیازچه به رژیم غذایی، خطر ابتلا به دیابت را کاهش می دهد.
آلیسین موجود در پیازچه، توانایی بسیار خوبی برای کاهش فشار خون بالا دارد، همچنین آلیسین عوارض ناشی از فشار خون بالا، مانند سکته مغزی را کاهش می دهند.
یک تحقیق در سال 2011 نشان می دهد که پیازچه به دلیل مقادیر بالای فیبر موجود در آن، باعث کاهش کلسترول و تری گلیسیرید بالای خون شده و خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی را کاهش می دهد.
مطالعه دیگری در تایوان نشان داده که عصاره ی پیازچه با بهبود جریان خون در بدن، خطر حمله ی قلبی را کاهش می دهد.
علاوه بر این ها، پیازچه به دلیل مقادیر بالای ویتامین K موجود در آن، مانع سفت شدن سرخرگ ها و رسوب کلسیم روی دیواره ی شریان ها می شود. مطالعه ای که در این زمینه انجام شده، نشان داد که مصرف ویتامین K در رژیم غذایی خطر ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش می دهد.
آلیسین موجود در پیازچه، سفتی عروق خونی را با آزاد کردن اکسید نیتریک کاهش داده و با جلوگیری از لخته شدن خون، احتمال سکته قلبی را کاهش می دهد.
ویتامین K موجود در پیازچه باعث تقویت و حفظ سلامت استخوان ها می شود. پیازچه با افزایش تولید یک پروتئین خاص به حفظ کلسیم استخوان کمک می کند و با افزایش تراکم استخوان، خطر ابتلا به پوکی استخوان را کاهش می دهد.
یکی از مزایای قابل توجه پیازچه این است که به دلیل مقادیر بالای آلیسین و فلاونوئید های موجود در آن، خطر ابتلا به سرطان و تومور را کاهش داده و علاوه بر آن به مرگ سلو های سرطانی (آپوپتوز) کمک می کند.
پیازچه از ابتلا به سرطان کولون و سرطان پروستات پیشگیری می کند. علاوه بر این، تحقیقات نشان داده که مقادیر بالای ویتامین A موجود در پیازچه، خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش می دهد.
مقادیر بالای ویتامین A موجود در در پیازچه به تقویت بینایی کمک کرده و خطر ابتلا به آب مروارید، زخم های قرنیه و دژنراسیون ماکولا را کاهش می دهد.
دیسمنوره یا قاعدگی دردناک، درد شدید در ناحیه شکم هنگام قاعدگی و پریود شدن می باشد.
در طب سنتی گفته شده، دیسمنوره زمانی اتفاق می افتد که بدن خیلی سرد باشد. بنابراین مصرف غذا هایی با طبع گرم از جمله پیازچه می تواند به درمان آن کمک کند.
آهن موجود در پیازچه با افزایش تولید هموگلوبین و گلبول های قرمز خون، خطر ابتلا به کم خونی فقر آهن یا آنمی را کاهش می دهد.
کورستین موجود در پیازچه، یک آنتی هیستامین طبیعی است که می تواند خطر ابتلا به واکنش های آلرژیک مانند آسم را کاهش دهد.
برخی افراد ممکن است به پیازچه آلرژی داشته باشندو علائم حساسیت به پیازچه شامل تنگی نفس، استفراغ، خس خس سینه، خارش یا سوزش پوست می شود.
ویتامین K موجود در پیازچه با دارو های ضد انعقاد خون مانند وارفارین، تداخل دارویی ایجاد می کند.
در طب چینی گفته شده که پیازچه را نباید به هیچ وجه با عسل ترکیب کنید.
طبیعت پیازچه گرم و خشک می باشد. پیازچه حاوی مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها و فلاونوئید ها، ویتامین A، ویتامین C، ویتامین K، ویتامین E، نیاسین، اسید پانتوتنیک، پیریدوکسین، ریبوفلاوین، اسید فولیک، پتاسیم، کلسیم، مس، آهن، منیزیم، منگنز، فسفر، سلنیوم و روی می باشد.
پیازچه (به انگلیسی : Scallion) بومی کشور چین است و امروزه در سراسر جهان کشت می شود. پیازچه خام و پخته شده به مقادیر فراوانی در آشپزی مردن چین، کره و ژاپن استفاده می شود.
همه ی قسمت های سبز و سفید پیازچه خوراکی هستند. از پیازچه تازه برای تهیه سالاد پیازچه، کوکو پیازچه، سوپ پیازچه و پیازچه پلو استفاده می شود. همچنین پیازچه خشک شده را به عنوان ادویه برای خوش عطر شدن غذا، استفاده می کنند.
پیاز از نظر اندازه از پیازچه بزرگ تر بوده و ساقه ای ندارد اما پیازچه اندازه ی کوچکتری دارد و به یک ساقه سبز رنگ متصل است.
پیاز طعم تند و تیزی دارد اما پیازچه دارای طعم شیرین تر و ملایم تری است.
پیازچه از نظر اندازه نسبت به تره فرنگی کوچکتر بوده و طعم تندی دارد، تره فرنگی از نظر اندازه نسبت به پیازچه بزرگتر است و طعم شیرین تر و ملایم تری دارد.
کلاهک سفید سر پیازچه مانند پیاز دارای لایه های در هم تنیده است اما کلاهک سفید سر تره فرنگی لایه های زیادی ندارد.
برگ های پیازچه لوله ای شکل ولی برگ های تره فرنگی صاف و مثل تره هستند.
منبع : coca
limootop.com